زمین لرزه هایی بر روی بستر اقیانوس رخ می دهند که می توانند فشار بسیار زیادی را به آب اطراف وارد کنند و همچنین یک یا چند موج عظیم تخریب کننده را بوجود آورند که به سونامی، آب لرزه یا موج های دریایی زلزله ای معروف است.

برخی از مردم سونامی ها را موج های جزر و مدی می نامند. اما دانشمندان فکر می کنند که این اصطلاح گمراه کننده است چرا که این موج ها به دلیل ایجاد جزر و مد به وجود نمی آیند.

ممکن است سونامی ها با رسیدن به آب های کم عمق نزدیک ساحل ارتفاعی بیش از ۳۰ متر را بوجود بیاورند. در اقیانوس باز، سونامی ها معمولا با سرعتی در حدود ۸۰۰ تا ۹۷۰ کیلومتر در ساعت حرکت می کند. آن ها می توانند مسافت زیادی را طی کنند و با وجودی که از اندازه آن ها کاسته می شود اما می توانند در مناطق ساحلی هزاران مایل دورتر از سرچشمه شان سیل به راه بیندازند.

نوعی دیگر از سونامی که خیزش طوفان نامیده می شود عبارت است از موج های عظیم الجثه ای که به وسیله طوفان حرکات تند و ضربه ای ایجا می کنند. در سال ۱۹۷۰، طوفان و تند بادی در بنگلادش با یکدیگر برخورد کرد که ۲۶۶ هزار نفر کشته بر جای گذاشت. این وضعیت در سال ۱۹۸۵ نیز دوباره تکرار شد و ۱۰ هزار نفر دیگر کشته شدند.